Gien Janzen

Gien Janzen

Gien Janzen Het leven Gien Janzen-Van Gog (Deurne,1954) en haar man Theo veranderde op 22 mei 2010 totaal toen zij te horen kregen dat hun zoon (25) was gesneuveld in Uruzgan.

De levenslustige korporaal der eerste klasse Luc Janzen van het 42e Bataljon Limburgse Jagers ging in maart 2010 voor de tweede keer op uitzending naar Afghanistan. Zeer begaan als hij was met de leefomstandigheden van de kinderen aldaar zei hij aan de vooravond van die tweede uitzending tegen zijn moeder: "Ik heb er lang over nagedacht en ik ben eruit. Ik wil weer terug, voor de kinderen, die hebben niks." Voor zijn bijdrage aan een betere wereld betaalde hij de hoogste prijs toen hij op 22 mei 2010 sneuvelde tijdens een IED-aanslag in Uruzgan. Bij zijn ouders, Gien en Theo Janzen, kwam het nieuws als een mokerslag hun leven binnen. Vol ongeloof en verdriet begon er een onbeschrijfelijk moeilijke periode. Hun enigst kind zou nooit meer thuiskomen.

Gien schreef er het boek 'Verzonken licht' over dat op 24 augustus 2016 verscheen. Het boek werd gepresenteerd tijdens een drukbezocht symposium in het EventTheater Concertzaal Oosterbeek in Oosterweek. Dit symposium werd georganisaeerd door White Elephant Publishing. Het eerste exemplaar van het boek werd door de schrijfster overhandigd aan aan generaal b.d. Peter van Uhm, oud-Commandant der Strijdkrachten. In zijn voorwoord in het boek schreef Van Uhm: "Het schrijven van dit boek heeft Gien veel emotie en menige traan gekost. Al die herinneringen die naar boven kwamen, het verdriet en gemis. Toch vond ze de kracht om daarmee door te gaan. Dat heeft niet alleen geleid tot dit indringende maar ook mooie boek, maar ook tot het vinden van die weg vooruit in het leven."
Foto: Berry de Reus


Gerard van der Lee

Gerard van der Lee Voor Indiëveteranen voelt het steeds weer als een trap na wanneer er in de media weer allerlei berichten opduiken over vermeende misstanden in Nederlands-Oost-Indië in de periode 1945-1950.

Zo voelde het ook voor reserve eerste luitenant b.d. (Huzaren van Boreel) Gerard van der Lee, toen er in de zomer van 2013 foto's werden gepubliceerd met in een greppel aangetroffen lijken. Omdat op die foto's Nederlandse militairen afgebeeld stonden, werd in een landelijk dagblad gemakshalve meteen maar aangenomen dat zij degenen waren die deze slachtpartij op hun geweten hadden. Diverse instituten zoals het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) en het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies kondigden aan voornemens te zijn om een breed onderzoek te gaan doen naar Nederlands militair geweld in Indonesië in de genoemde periode. Het bracht Van der Lee ertoe het boek 'Onze Jan in Indië' te schrijven.

Luitenant-generaal B. Hoitink, Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (30 juni 2014 - 30 januari 2017), die het boek van Van der Lee van een voorwoord heeft voorzien: " Met het boek 'Onze Jan in Indië' is Gerard van der Lee er buitengewoon goed in geslaagd om een genuanceerd tijdsbeeld neer te zetten. Zijn beschrijvingen van de periode voor, tijdens en na de tijd in Nederlands-Indië laten de lezer intens voelen hoe het was. Door zijn zeer toegankelijke manier van schrijven, slaagt hij met dit boek erin om ook jongeren kennis te laten maken met de ervaringen van al die mannen die nauwelijks wisten wat hen destijds te wachten stond. Ervaringen die hen voor het leven tekenden."


Thijs van Vlijmen

Thijs van Vlijmen Thijs van Vlijmen (1930, Overveen) kwam als oorlogsvrijwilliger in dienst met lichting 1949-2 en verliet het leger in 1951 als eerste luitenant. Na diverse functies in het bedrijfsleven was hij van 1968 tot 1980 onder meer directeur van de 'Stichting Amsterdam City'. Van 1981 tot 1994 was Van Vlijmen lid van de Tweede Kamer en onder andere lid van het NATO parlement. Naast diverse andere functies was hij van 1997 tot 2004 voorzitter van het Nationaal Katholiek Thuisfront.

Aan de vooravond van 75 jaar vrijheid in Nederland, beraden velen zich op de wijze waarop we in de toekomst de Tweede Wereldoorlog het beste kunnen blijven herdenken. Want beleven en ondergaan we op 4 mei en 15 augustus nog dezelfde dodenherdenking? Vieren we op 5 mei nog wel dezelfde bevrijding? Wat doen die bijzondere dagen met ons en vooral waartoe zouden ze ons moeten aanzetten? Oud-lid van de Tweede Kamer Thijs van Vlijmen schreef er m.m.v. schrijver Laurens van Aggelen het boek 'Het verleden herdenken in het nu' over.

Op 'Beukbergen', het Vormingscentrum van de Diensten Geestelijke Verzorging bij de krijgsmacht, overhandigde de schrijver op 27 september j.l. het eerste exemplaar van het boek aan kolonel der mariniers b.d. Jos Coumans, bestuurslid van het 'Nationaal Comité 4 en 5 mei' en ceremoniemeester tijdens de Nationale Dodenherdenking in Amsterdam. Van Vlijmen beoogt met het boek eenieder aan te zetten na te denken over wat we willen doorgeven aan jongeren en toekomstige generaties. "Wij ouderen maken bij het herdenken gemakkelijk de fout om de huidige generaties bij voorbaat te verwijten dat ze de oorlog niet hebben meegemaakt en daarom niet echt betrokken willen of kunnen zijn bij onze herinneringen en ervaringen", aldus de auteur. " Coumans sprak namens het 'Nationaal Comité 4 en 5 mei' zijn waardering uit over de wijze waarop Van Vlijmen er met dit boek toe bijdraagt dat de idealen waar velen jonge mensen in de Tweede Wereldoorlog voor vochten ook in de toekomst blijven voortleven onder toekomstige generaties. "Omdat het belangrijk is dat de jongeren van vandaag en morgen ook in verzet komen tegen de onrechtvaardigheden en misstanden van onze eigen tijd."


Marieke Vos-Hardonk

Marieke Vos-Hardonk Marieke Vos-Hardonk (Weesp, 1979) is getrouwd met een officier van de Koninklijke Marechaussee. Samen hebben zij vier kinderen die 3, 5, 7 en 9 zijn wanneer hij voor een half jaar op uitzending gaat naar Afghanistan. 'Kamelen op de lijn', haar eerste boek werd op 1 juni 2016 gepresenteerd tijdens een door White Elephant Publishing georganiseerd symposium met als thema 'Thuisfront'.

"Ik had er geen idee van hoe het zou zijn wanneer mijn man voor een half jaar op uitzending naar Afghanistan zou gaan. Omdat ik voorafgaand aan die periode graag had willen lezen hoe dat zou zijn en ik daar geen boek over kon vinden, heb ik het zelf geschreven om lotgenoten daarmee te kunnen helpen", aldus Vos-Hardonk.

"Met een vlotte pen is de schrijfster er feilloos in geslaagd om weer te geven hoe het leven van haarzelf en haar opgroeiende kinderen van 3, 5, 7 en 9 er voor, tijdens en na de uitzending van haar man uitziet. 'Kamelen op de lijn' is een ontroerende, maar bij momenten ook humoristische weergave van de gevoelens van haar en de kinderen die zich samen op een bewonderenswaardige wijze door deze periode heen slaan. Gesterkt zelfs. Toch zijn er ook de momenten van angst en verdriet, en vooral het immens grote verlangen naar de grote dag van de hereniging van het gezin. Op het zelfgemaakte aftelwandkleed kruipt dat heerlijke moment tergend langzaam op hen af.

Marieke wordt inmiddels vaak gevraagd voor het houden van lezingen, met name voor militairen en hun thuisfront. Haar boek mocht zich verheugen op een zeer grote belangstelling van de media.


Otto van Wiggen

Otto van Wiggen In de bijna 40 jaar die brigade-generaal b.d. Otto van Wiggen (1958) binnen de Koninklijke Landmacht diende, heeft hij een reputatie opgebouwd van operationeel vakman en inspirerend leider.

Van Wiggen was commandant van het Korps Commandotroepen, 11 Luchtmobiele Brigade en van alle opleidingseenheden van de Koninklijke Landmacht. Door zijn jarenlange ervaring weet hij als geen ander wat het belang van goed leiderschap is. Voor zijn prestaties als militair leider werd hij in 2012 onderscheiden met 'De Bronzen Soldaat', de hoogste onderscheiding die door de Commandant Landstrijdkrachten verleend kan worden. Van Wiggen heeft diverse publicaties op zijn naam staan, waaronder artikelen voor ManagementSite en de Militaire Spectator. Hij was daarnaast co-auteur van het boek 'Tactiek om te begrijpen'.

In februuari 2016 verscheen zijn boek ‘Niemand is belangrijker dan het team’ dat hij schreef in samenwerking met Laurens van Aggelen. In dit boek schetst Otto Van Wiggen een verhelderend beeld van waar het in de huidige leiderschapscultuur vaak aan schort en waarom groepsbelang moet prevaleren boven het persoonlijk belang.
Goed leiderschap valt of staat met integriteit en de bereidheid het eigen belang ondergeschikt te maken aan het teambelang. "Zonder vertrouwen in de leiding, een sterk ontwikkeld teamgevoel en een hecht onderling vertrouwen is het uitgesloten dat jouw mensen je tijdens de uitvoering van risicovolle operaties bereid zijn te volgen", aldus Van Wiggen”


Frans Matser

Frans Matser Kolonel b.d. Frans Matser (Den Haag, 1955) twijfelt na de middelbare school tussen de journalistiek en het leger. Hij kiest uiteindelijk voor het laatste. Hij doorloopt de KMA in Breda, werkt enige jaren in het Duitse Seedorf en daarna in Nederland in verschillende functies. Naast zijn militaire werkzaamheden blijft schrijven een van zijn hobby's.

Voor de lezers van de Militaire Spectator is Frans Matser zeker geen onbekende. Met kennis van het beleidsniveau rond defensie, maar ook met veel gevoel voor wat er leeft op de werkvloer in en rond de krijgsmacht, schrijft hij al vijftien jaar columns met een flinke dosis ironie en humor. Zonder een onderwerp te schuwen, maar altijd met respect voor de mensen in de organisatie. Geliefde ontwerpen zijn natuurlijk de ontwikkelingen binnen de krijgsmacht, het defensiebeleid, uitzendingen, de militaire bureaucratie, bezuinigingen, maar ook klein menselijk leed en tal van andere zaken. Acht jaar geleden verscheen de eerste bundel columns: 'De Bezuinigingsgeneraal en 24 andere verhalen over de krijgsmacht'.



Laurens van Aggelen

Laurens van Aggelen Laurens van Aggelen (Arnhem, 1964) publiceert sinds 1988. De afgelopen 32 jaar schreef hij als freelance journalist duizenden artikelen voor meer dan 40 publicaties, waaronder een groot aantal gerenommeerde vak- en publiekstijdschriften van onder meer Elsevier Bedrijfsinformatie, CompuServe AOL (America Online), VNU, Magenta Publishing en de Koninklijke BDU Uitgeverij. Daarnaast schreef hij jarenland voor de economiepagina van NRC Handelsblad.

Als schrijver debuteerde hij in 2006 met het boek 'Fluitend door het digitale mijnenveld' waarin hij zijn visie gaf op het gebruik van ICT op de werkvloer. Veel van de inmiddels 23 boeken die hij op zijn naam heeft staan hebben betrekking op de Tweede Wereldoorlog en het herdenken daarvan, militaire geschiedenis en veteranenzorg. Daarnaast is hij co-auteur van zes andere boeken. Voor het boek '150 jaar Koninklijk Bronbeek', kreeg de auteur toegang tot het Koninklijk Huisarchief.

Van Aggelen schreef diverse jubileumboeken en biografieën alsmede het autobiografische boek 'Oorlogskind in vredestijd'. Voor zijn boeken over Ken Mayhew en Edward Fulmer, beide Ridder der Militaire Willems-Orde, schreef Zijne Majesteit Koning Willem Alexander het voorwoord.

Voor zowel zijn werk als auteur als voor zijn langdurige inzet als vrijwilliger en bestuurslid van diverse organisaties, werd hij in 2016 door Z.M. de Koning benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.


Logo White Elephant Publishing